Pomoce rozwojowe w pracowni Montessori.
Ważnym składnikiem materialnym otoczenia są pomoce rozwojowe.
W nomenklaturze Montessori pomoce mają służyć dziecku a nie nauczycielowi, dlatego określa się je mianem rozwojowe, w przeciwnym wypadku byłyby to pomoce dydaktyczne. Odpowiadają w swej budowie i przeznaczeniu pojawiającym się fazom wrażliwym. Zostały stworzone tak, aby dzieci mogły nimi samodzielnie operować, aby zachęcały do aktywności i pomagały w dokonywaniu odkryć. Stanowią punkt wyjścia w procesie rozwijania inteligencji, gdyż przedszkolak ma się pomału oddalać od materialnego przedmiotu i przechodzić do pojęć abstrakcyjnych. Doświadczenia zdobyte w trakcie pracy pozostawią ślad w umysłach i nawet jeśli dziecko się znudzi zestawem, będzie mogło do niego wrócić i skonsolidować swoja wiedzę i świadomość.
Tym samym pomoce- materiały edukacyjne nie stanowią tylko ilustracji wywodu nauczyciela, mają go zastąpić.
W każdej sali znajduje się tylko jeden egzemplarz każdego zestawu, a wszystkie materiały są rozmieszczone w logicznie uporządkowaną całość, tworząc kilka grup: materiał do praktycznych ćwiczeń dnia codziennego, do kształcenia zmysłów, pomoce do edukacji matematycznej, do edukacji językowej, do wychowania kosmicznego, do wychowania religijnego oraz inne pomoce spełniające zasady pedagogiki Montessori.
Pomoce muszą stanowić zachętę motywacyjna poprzez swoją estetykę i trwałość, powinny oddziaływać całościowo na ucznia, jego zmysły oraz ruchy, winny być dostosowane do wieku i rozwoju dziecka dając możliwość edukacji w szerokiej perspektywie czasowej.
Pomoce sensoryczne-kolorowe cylindry
Materiały umożliwiają uczniowi powtarzalność i wielowariantowe zastosowanie. Zintegrowana kontrola błędów, izolowanie i stopniowanie trudności oraz możliwość transferu zdobytych umiejętności, zachęcają do wykorzystania ich indywidualnie oraz grupowo, wywołując szereg procesów społecznych wśród pracujących dzieci. Jedną z głównych zasad przygotowanego otoczenia stała się zasada umożliwienia samodzielności i wolnego wyboru w trakcie pracy własnej. Swobodna praca w znaczeniu swobody działania i wolnego wyboru czynności stała się sednem pedagogiki Montessori. Według włoskiej pedagog w niej dziecko objawia swoja istotę, zainteresowania, uzdolnienia, kreatywność, poznaje i rozwija samego siebie, gdyż wolność i wybór staja się warunkami uczenia demokracji. Zasadą spajającą wszystkie omówione wyżej jest zasada porządku wynikająca z filozoficznej i antropologicznej koncepcji wszechświata i człowieka, w której każdy element jest nieodzowną częścią całości. Przygotowane otoczenie jest podzielone na obszary zajęć i zadań, a każdy przedmiot jest tylko w jednym egzemplarzu. Ład i porządek wokół dziecka ułatwia koncentrację, wyrabia zaufanie, uczy współpracy oraz porządkuje i systematyzuje sukcesywnie zdobywane doświadczenia.